வா,
அந்தப் புல்லின்
தவம் கலையா வண்ணம்
மெதுவாக வந்து
அருகில் அமர்!
எதுவும் பேசாதே!
சின்ன முணுமுணுப்புக் கூட
வேண்டாம்!
மெளனம் தாய்மொழியாக்கு!
அலையென துள்ளிவரும்
எண்ண அலைகளை
அள்ளி
தூரப் போடு!
வா,
கொஞ்சம் நெருங்கி வா
மூச்சோடு மூச்சு முட்டி
இருவர் இருதயமும்
தகிக்கும் வரை
நெருங்கி வா!
உன் பெயர் மற!
என் பெயர் மறக்கடி!
மெலிதாய் சிரி!
நீ ஆண்
நான் பெண்
என்பது
துடைத்துப் போடு!
எக்காலம்
இக்காலம்
கேள்வி தொலை!
பார்
பார்
பார்த்துக் கொண்டே
இரு!
உன் இரு விழியில்
உயிர் கசிந்து ஒழுகி
என்னுயிரில் கலந்து
போகும் வரை
பார்த்துக் கொண்டே
இரு!
பசிக்காவிட்டாலும்
கண்களால்
கண்கள் பார்த்து
என் உயிர் புசி!
உன்னை
புசிக்க எனக்கு
கற்றுக் கொடு!
பொறு,
நீயும் நானும்
தின்றுத் தின்று
தீரும் கணம்
மரித்து
சொர்க்கம் போவோம்!
அங்கேயும்,
இப்படியே
காதல் தொடர்வோம்!
– ப்ரியன்.