காய்ந்து கிடந்த
பாறை இடுக்கில்
வேர் பரப்பும்
சிறு விதையாய்;
விரைந்து நிறைகிறாய்
என்னுள்!
#
நீ இல்லா
என் வானம் –
விடிகிறது
நிறமற்று!
#
நீ –
என் உயிர் விருட்சம்
சுமந்து
குறுக்கும் நெறுக்குமாய்
பறந்துத் திரியும்
சிறு குருவி!
#
உன் இமை தப்பிய
பொறியொன்று விழ
பற்றி எறிகிறது
என்
இளமை கானகம்!
#
நீ –
கடவுளரின் பிசாசு
நிசப்தத்தின் பெருங்கூச்சல்
இருளின் ஒளிக்கீற்று!
#
– ப்ரியன்
